ز ما نگیر تو عیبی که عشق ناطلبی
ندانی و ره خود را ز حال ما طلبی
چو خود به آینه هایی ز دلبران دیدی
بخوانی هردم از این ره خودت رها طلبی
شراب عشق تو نوشیدم و چکارم کرد دلم به عرش نشاند و ز سر نزارم کرد هزار بار بکردم ز عشق توبه به حق که ناشوم به تو عاشق که بس خمارم کرد غلام آن...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر