الا ای صاحب الاوقات که بختی بی نظر دارم
بنامت سینه میسوزم ز دل آهی به بر دارم
تو ای صاحب به شیدایی که بخشیدیم رویایی
ز تو شد خواب و بیداری تمنای خبر دارم
به شب خاموش بنشستم به هر گهواره دل بستم
به امید نشان از آن شهی کو زان نظر دارم
ز عشقی کو بدادم جان ز مهرش کوه بر فرمان
بدادم قدرتی با آن هر آن زهری شکر دارم
به این جا کو رسیدم من شدم خالی ز هر دشمن
نترسیدم ز اهریمن که شکر مستمر دارم
الا ای ناظر فرره بخوان دزدانه گر از چه
بدادندم نشان از ره چه بیمی از خطر دارم
ز حافظ نور تابیدم چه مستم من که جاویدم
خمار از آنکه نادیدم ولی قصد سفر دارم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر