ما جهانها دیده اندر دم چنین پنداشتیم
که ترا بینیم و حق را در رخت انگاشتیم
چون ترا در هر فلک دیدیم حیرت کاشتیم
زین همه کثرت ز رحمت ما یکی برداشتیم
شراب عشق تو نوشیدم و چکارم کرد دلم به عرش نشاند و ز سر نزارم کرد هزار بار بکردم ز عشق توبه به حق که ناشوم به تو عاشق که بس خمارم کرد غلام آن...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر