ز این جهان به تمنای دل جدا گشتم
ز سر چه مرثیه خواندم ز آن سوا گشتم
بسوز دل ز هر آن دولتی که غم بارید
گذشته خادم مطلق به توده ها گشتم
شراب عشق تو نوشیدم و چکارم کرد دلم به عرش نشاند و ز سر نزارم کرد هزار بار بکردم ز عشق توبه به حق که ناشوم به تو عاشق که بس خمارم کرد غلام آن...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر