ما هلاهل خورده و خالی ز چشم سر شدیم
باز باران خورده و عقلی بداده، تر شدیم
چون که دل عریان بشد لیلی ز هر نرگس شکفت
با دل عریان چه ها دیدیم و بی منبر شدیم
شراب عشق تو نوشیدم و چکارم کرد دلم به عرش نشاند و ز سر نزارم کرد هزار بار بکردم ز عشق توبه به حق که ناشوم به تو عاشق که بس خمارم کرد غلام آن...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر