ای عشق بیا چنانکه بودی به دلم
در هجرت تو برنجم و مرده دلم
در دوری تو بسی بسوزانم دل
از توست که برده ام چنین ره به دلم
_________________________________________________________________________________
سر من بیدل تو داد خدایی کرده
این همه عشق ندیده است، چه زاری کرده
بیهنر گشته و سوی ته چاهی کرده
نور حق دیده ولی دل به کناری کرده
منم آن مخلص و بنده شده ام زار و فقیر
در بر دیده ملت چو جذامی چه حقیر
از درت وابگذشتم بشدم محرم حق
از طریقت بشدم وحی، نگهبان اثیر
من دل به تو دادم و غزل میگویم
سر را به تو دادم از ازل میگویم
روح از تن من ببر بکن ملحق خود
از سنبل و نرگس و زحل میگویم
_________________________________________________________________________________
در خواب به هر دمم بسی رویایی
در روز سری به هر بر و زیبایی
در ساحت حق سفیر را ره ندهند
در صدر نشستی و به من بیتایی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر