درود بر پر کاهی که می پرد چه رها
سبک ز حافظه و مملو از هوس به رجا
خوشم به خواب و خیال پر و نسیم خدا
به خود جفا بکنم گر نرم چو پر به هوا
شراب عشق تو نوشیدم و چکارم کرد دلم به عرش نشاند و ز سر نزارم کرد هزار بار بکردم ز عشق توبه به حق که ناشوم به تو عاشق که بس خمارم کرد غلام آن...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر